De uitdaging van in-het-oor hoortoestellen

James werd geboren met heel weinig gehoor in beide oren. Als opgroeiende jongen maakte hij gebruik van achter-het-oor hoortoestellen om hem te helpen horen. De microtie (abnormale ontwikkeling van het uitwendige oor) betekende echter vaak dat hij moeite had ze goed te plaatsen. Zijn ouders moesten plakband of andere noodoplossingen gebruiken om ze op hun plaats te houden. Hij weet nog dat zijn oma een muts met een gat voor zijn hoortoestel voor hem breide. Maar zelfs de inspanningen van zijn oma waren niet genoeg om zijn hoortoestellen op hun plaats te houden.

Toen hij een tiener werd, gingen James en zijn ouders op zoek naar mogelijkheden voor oorreconstructie en vonden ze informatie over botverankerde hooroplossingen. Voor James was dit een goed moment om implantaatchirurgie te ondergaan omdat het bot in dikte was toegenomen en hij belangstelling had gekregen voor het zoeken naar een meer geschikte oplossing.

"We lazen een groot aantal brochures van het ziekenhuis en vonden informatie online," zegt zijn moeder. Hoewel het botverankerd hoorsysteem veelbelovend klonk, bleef ze haar twijfels houden. "Als ouder twijfel je er altijd aan of het de juiste keuze is, of hij er gebaat bij zal zijn en of het naar verwachting zal functioneren."

De softbandoplossing

Toen James 13 was besloot hij de botverankerde hooroplossing voor zes maanden op een softband uit te proberen.

"Ik nam hem mee naar school en droeg hem thuis en merkte een drastisch verschil tussen de in-het-oor hoortoestellen en de botverankerde oplossing – zelfs op de softband," legt hij uit. Op grond van het succes van de soundprocessor op de softband kwam James tot het besluit dat hij de implantaten wilde hebben. Hij maakte zich met name zorgen of het pijn zou doen en of er complicaties zouden optreden. Hij bleek zich echter onnodig zorgen gemaakt te hebben aangezien hij naderhand zo weinig pijn had dat hij niet eens pijnstillers nodig had. Diezelfde dag nog ging hij terug naar huis en er waren geen complicaties tijdens de genezing.

Bijblijven met de klas

Toen de soundprocessors geplaatst waren, was er een aanzienlijke verandering in James' gehoor in vergelijking met de softbandoplossing. James beschrijft het verschil in geluid als "duidelijker en minder onderbroken." Op school merkten zijn leraren en vrienden ook het verschil en James herinnert zich dat hij nu eindelijk alles wat er in de klas gebeurde kon volgen. "Toen ik de soundprocessors kreeg stelde ik veel meer vragen in de klas omdat ik kon horen wat de leraren zeiden," herinnert hij zich.

Een ander belangrijk voordeel van de Ponto soundprocessors is de mogelijkheid om directioneel te horen. "In winkels dwaalde ik vaak af en als mijn ouders dan mijn naam riepen hoorde ik ze wel, maar wist ik niet waar ik moest kijken. Met de botverankerde oplossing kan ik het gebied waar de stemmen vandaan komen lokaliseren. Het is ook veel gemakkelijker als ik in het verkeer rij omdat ik weet waar de geluiden vandaan komen."

Meedoen met gamen

Net als zovele tieners houdt James van gamen en kan zich geen leven zonder digitale communicatie voorstellen.

Hier hebben zijn Ponto Plus en de Oticon Medical Streamer het grootste verschil gemaakt. Via de streamer kan hij zijn Ponto Plus soundprocessors met verschillende elektronische apparaten verbinden. Als hij de hond bijvoorbeeld uitlaat, gebruikt hij de streamer om naar muziek op zijn telefoon te luisteren.

"Ik speel vaak elektronische spellen met een schoolvriend op mijn Playstation en met de streamer kan ik de soundprocessor als een headset gebruiken. Als mijn telefoon overgaat of ik krijg een tekstbericht, stopt de Playstation en kan ik het gesprek of het tekstbericht beantwoorden. Het werkt vrijwel perfect."

Zijn leraren horen

Op school waar James een opleiding voor automonteur volgt, gebruiken zijn leraren de ConnectLine microfoon om hun stemmen rechtstreeks naar zijn soundprocessors te sturen. Dit heeft ook andere voordelen opgeleverd zoals James uitlegt, "Er deed zich 'n keer een situatie voor waarin ik de leraar kon horen zonder dat ik hem kon zien. De werkplaats is een grote ruimte en de leraar bevond zich in een ander deel van de ruimte. Hij gaf me instructies die ik weer aan mijn klasgenoten doorgaf zodat hij niet hoefde te schreeuwen," zegt hij met een glimlach.

Een grote stimulans voor zijn zelfvertrouwen

De botverankerde hoorimplantaatchirurgie heeft James niet alleen een beter gehoor gegeven in veel meer situaties, het heeft ook grote gevolgen gehad voor zijn zelfvertrouwen. Hij zou iedereen in een soortgelijke situatie aanraden de Ponto op een softband te proberen, zodat ze het zelf kunnen ervaren. "Ik zeg altijd dat het geweldig is dat ik het heb gedaan en ik zou het zeer zeker aanraden," aldus James.