De eerste tekenen van gehoorverlies

“In mijn tienerjaren verloor ik het grootste deel van het gehoor in mijn rechter oor. Het bleek een conductief gehoorverlies. Maar ik was nog jong en kon me aanpassen. Ik zorgde er altijd voor, dat ik aan een bepaalde kant ging zitten, zodat ik met mijn goede oor kon horen. Het werd een tweede natuur voor mij – een natuurlijke manier om mijn leven te leiden.

De afgelopen vijf of zes jaar is het gehoor in mijn rechter oor behoorlijk achteruit gegaan. Het begon zelfs van invloed te zijn op mijn professionele en persoonlijke leven. Ik heb zes kinderen waarvan vijf meisjes met hele lieve, maar zachte stemmen. Het voeren van gesprekken en allerlei andere vormen van communicatie werden steeds problematischer voor mij”, legt Robb uit.

“En ik weet als geen ander, dat relaties gebaseerd zijn op duidelijke communicatie. Het kwam steeds vaker voor, dat ik niet kon horen wat er gezegd werd. Ik begon dingen aan te nemen en de hiaten zelf in te vullen om te compenseren voor wat ik niet kon horen. Dit ging steeds verder en op een zeker moment was er sprake van veel miscommunicatie van mijn kant. Ik dacht dat ik het complete verhaal gehoord had, maar dat was niet zo.

Hoe ik erachter kwam, dat ik iets moest doen

Mijn ogen werden tijdens een sales-conferentie geopend. Mijn vrouw en kinderen waren meegekomen en zaten buiten bij het zwembad. Tijdens een van de pauzes ging ik naar buiten en zag, dat mijn vrouw aan het praten was met een andere vrouw die ik niet kende. Ik ging bij ze staan en probeerde deel te nemen aan het gesprek. De vrouw bleek bij hetzelfde bedrijf te werken als ik, maar dan op een andere afdeling. Ik dacht dat het gesprek soepel liep. Op een gegeven moment kon ik niet helemaal goed horen wat ze zei en dacht dat ze me naar mijn werk vroeg. Nadat we een paar minuten met elkaar in gesprek waren, keek ze me aan en vertelde me op ludieke, maar niet mis te verstane wijze, dat ik naar 'listening 101' – een cursus horen voor beginners – moest gaan.”*

Ik was verbaasd en ook wel een beetje uit het veld geslagen. Ik had nog nooit iemand op mijn werk over mijn gehoorverlies verteld. Alleen mijn gezin en mijn beste vrienden wisten ervan. Ik had me altijd gered en me aan de situatie weten aan te passen”, zegt Robb.

“Maar na dat gesprek begon ik me toch af te vragen of een botverankerd hoorsysteem iets voor mij zou kunnen zijn. Tijdens een controle twee jaar eerder had mijn KNO-arts me al aangeraden na te denken over een botverankerd hoorsysteem. Het permanente karakter van die oplossing heeft mij altijd doen twijfelen. Over de operatie maakte ik me weinig zorgen, want ik wist dat het een kleine ingreep was. Ik denk dat het me veel meer ging om het accepteren van het feit dat ik niet langer in staat was mijn gehoorverlies de baas te blijven. Het idee dat ik hulp nodig had van een dergelijk apparaat dat, zoals ik toen dacht, zo zichtbaar is, was erg confronterend voor mij", vertelt Robb.

“In plaats daarvan probeerde mijn arts de botjes in mijn oor te bewerken om mijn situatie te verbeteren. Het mocht niet baten en ik raakte steeds verder gefrustreerd en vermoeid van mijn pogingen anderen te kunnen horen. Vooral de communicatie met mijn oudste dochter werd steeds moeilijker. Haar stemgeluid is dusdanig, dat ik het helemaal niet kon horen. En nadat ik haar drie keer gevraagd had wat ze gezegd had, reageerde ze meestal met “laat maar”. Ik begon in te zien, dat het niet alleen voor mij frustrerend was, maar zeker ook voor mijn vrouw en kinderen.

Mijn arts had al sinds jaren botverankerde hoorsystemen toegepast op andere cliënten en was ervan overtuigd, dat dat ook voor mij een goede oplossing zou zijn. Op het moment dat ik zijn aanbevelingen in overweging begon te nemen, was zijn praktijk net overgestapt op het nieuwe Ponto systeem. Hij was uitermate positief over het Ponto systeem als 'de volgende generatie' van botverankerde oplossingen. Ik besefte dat ik een cliënt was, die de luxe had voor de allernieuwste technologie te kunnen kiezen”, legt Robb uit.

Innovatie ten top

“Ik heb één en ander via het internet goed uitgezocht en was onder de indruk van wat ik zag. Het ontwerp was iets veranderd, ergonomischer vormgegeven om de lijnen van het oor te kunnen volgen – in ieder geval niet die kleine doos die ik had gezien bij het oudere botverankerde systeem dat mijn arts eerder gebruikte. Ik was ook blij verrast met de Oticon technologie in de Ponto Pro soundprocessor. De meest innovatieve digitale verwerking in het meest geavanceerde conventionele hoortoestel. Met name de verschillende functies in de Ponto Pro vielen bij mij in de smaak, zoals de “Learning Volume Control” – lerende volumeregeling – die zich aanpast aan de verschillende luistersituaties en de richtinggevoelige microfoon waarmee inzoomen op hetgeen je echt wilt horen mogelijk is. Ik kaartte het onderwerp aan bij mijn audioloog en ook hij was erg enthousiast over de nieuwe technologie van de Ponto Pro. De ervaring van Oticon op het gebied van hoortoestellen en het bewezen succes van de ingevoerde innovaties gaven voor mij de doorslag. Ik vond het geweldig, dat ik als een van de eersten kon profiteren van deze nieuwe innovatie”, zegt Robb.

“De operatie verliep goed en het herstel ging uitermate voorspoedig. Ik was er klaar voor de geweldige dingen die ik over Ponto Pro gehoord had zelf te gaan ervaren. Ik moet zeggen, dat het aanpassen ongelooflijk ging. Het is haast niet te omschrijven hoe het voelt om zoveel zo duidelijk te kunnen horen. Ik kon zelfs het achtergrondgeluid horen, dat de meeste mensen waarschijnlijk altijd horen – voor mij was dat een primeur. Dat was echt een ongelooflijk gevoel.

Op de dag dat ik de Ponto Pro aangepast kreeg, regende het. Toen ik naar huis reed, kon ik het gekletter van regendruppels op de voorruit horen. Ik dacht, “Oh jee, ik kan echt alles tot in het kleinste detail horen!”

Een week nadat ik mijn Ponto Pro had gekregen, had ik een sales-vergadering in een grote vergaderzaal. De deur naar de lobby was recht achter me. Ik kon niet alleen horen wat er tijdens de vergadering gezegd werd, maar ook wat er allemaal achter me gebeurde in de lobby van het hotel”, vertelt Robb.

De toekomst met vertrouwen tegemoet zien

“Het is echt fantastisch. Ik betrap mezelf er nog wel eens op, dat ik op een tactische plek zit om de hele tafel te kunnen horen en bedenk dan pas, dat dat niet meer nodig is. Eerder moest ik altijd goed nadenken over mijn plek en zelfs dan moest ik me nog inspannen om te kunnen horen. Met de richtinggevoelige microfoons in mijn Ponto Pro kan ik ook helderder horen tijdens vergaderingen en grote, rumoerige bijeenkomsten. Het is ook makkelijker om in de auto te kunnen horen als de kinderen de radio aan hebben gezet en mijn vrouw tegen me praat. Nu kunnen we prima met elkaar praten en dat is een ervaring waar we allemaal erg blij mee zijn.

Als ik wil, kan ik mijn Ponto Pro ook nog dempen. Daartoe hoef ik alleen maar de mute-knop aan te raken. Snel en eenvoudig.

Ik ben alweer bij mijn audioloog geweest voor de fijnregeling van de sound processor. Ik vind het een groot voordeel dat mijn Ponto Pro op mijn persoonlijke gehoorverlies aangepast kan worden en dat het systeem opnieuw afgesteld kan worden als er veranderingen optreden in mijn gehoor.

En over mijn zorgen, dat mijn gehoorverlies voor anderen meer zichtbaar zou worden: het is slechts één of twee mensen opgevallen. Het is geweldig dat de Ponto Pro in een aantal verschillende kleuren beschikbaar is. In eerste instantie neigde ik naar zwart, maar uiteindelijk heb ik voor bruin gekozen, omdat die kleur bijna gelijk was aan mijn haarkleur.”

Een natuurlijk onderdeel van mijn leven

“Het heeft me al met al een paar weken gekost om echt goed te wennen aan het unieke van het horen van alle verschillende geluiden. Nu plaats ik mijn Ponto Pro in de ochtend en denk er de hele dag niet meer aan. Het is wel eens voorgekomen, dat ik het per ongeluk vergat af te doen tijdens het douchen. Het dragen van mijn Ponto Pro is mijn tweede natuur geworden. Het wordt een onderdeel van je – en nu weet ik, dat dat een goede zaak is” concludeert Robb.

* Listening 101: Amerikaanse uitdrukking voor een basiscursus om de luistervaardigheid te verbeteren.